Euskararen erabilpena haurren antolaketa sozialaren bidez sustatzen duen ikastola da. Ingurune nagusiki erdaldun batek, baita ikasleen arteko harreman pobreek ere, eragin dute horrelako dispositiboa bideratzea Uztaritzen.
​
Uztaritzeko ikastolan, adibidez, haurrei parte-hartze garrantzitsua eskaintzen zaie beraien arteko bizikidetzan: ikasle zaharrenek, une eta gune jakin batzuetan, gazteenen ardura daukate, eta nahasketa (antolatu) horrek euskarazko harreman sozialak bermatzen ditu ikastetxearen eremuan, haurren arteko motibazio iraunkorra bideratuz, horren gibelean talde profesionalaren lanketa kooperatibo bat delarik.

Talde edukatiboaren zeregina eta, bereziki, gurasoena, da euskarari zentzu eta bizia ematea, ikastolako hizkuntza baizik izan ez dadin.

Euskaraz bizi, sentitu eta pentsatzen duten norbanakoak hezi nahi ditugu; autonomian sustengatuko direnak, etorkizunari begira integrazio-sozialerako jarrai-ildoak finkatuak dituztenak eta norberaren ezagutza eta garapen integrala behar bezala garatuak dituztenak. Haurraren interesetatik eta ezagutzetatik abiatuz, bere transmisio gaitasuna kontutan hartuz, edukien transmisioaz gain, errealitatearekin lotzen diren eta baliagarriak izango zaizkion nozioak ikustarazi nahi dizkiogu. Horregatik ere da funtsezkoa, adibidez, elkarbizitza gure ingurunearekin eta hurbil dugun naturarekin elkarbizitzen ikastea eta erakustea. Ez baitu ezertarako balio eduki sinple baten lanketak, ondoren haurrak ez badu eraginkortasunik ikusiko ezta ez badio erabilpenik emango bere errealitatean; hau da, jolasean, lagun- eta familia-harremanetan, jendartean.